Εκείνα τα καλοκαίρια δε θα έρθουν ποτέ ξανά!

ΜΑΚΡΙΝΌ ΠΑΡΕΛΘΌΝ!

Εκείνα τα αθώα καλοκαίρια τις δεκαετίας του '80 και του '90 που ξεχυνόμασταν στους δρόμους, όταν έκλειναν τα σχολεία για να παίξουμε μηλάκια και σχοινάκι ή να περιμένουμε τη μέρα που θα μας πάνε οι γονείς μας για μπάνιο, δε θα έρθουν ποτέ ξανά.

Μικρά τότε, μετρούσαμε πόσα παγωτά φάγαμε κάθε καλοκαίρι!'

Anonymoi.gr

Εκείνα τα καλοκαίρια που δεν είχαμε κινητά για να ποστάρουμε κάθε στιγμή που βρισκόμαστε, εμείς απολαμβάναμε τα μπάνια μας, με ένα μόνο σωσίβιο και ένα κουβαδάκι, όταν ήμασταν μικρά και τρώγαμε λουκουμά στην παραλία, πάντα μετά τα σαντουιτσάκια που έφτιαχνε η μαμά από το σπίτι.

Εκείνα τα καλοκαίρια, όταν έκανε αφόρητη ζέστη, δεν είχαμε κλιματιστικό και πολλοί επέλεγαν τα βράδια να κοιμούνται στο μπαλκόνι τους. 'Άλλες εποχές τότε!'

Εκείνα τα καλοκαίρια, με τα παράθυρα πάντα ανοιχτά, οι γειτονιές μοσχομύριζαν γεμιστά και κεφτεδάκια.

Τότε, όταν κάποιες μέρες έκανε ζέστη και οι γονείς μας δεν μπορούσαν να μας πάνε στη θάλασσα, μας γέμιζαν τη λεκάνη που βάζουμε τα ρούχα για να μπούμε και να δροσιστούμε, μέχρι λίγο αργότερα να πάρουμε πλαστική πισίνα για το μπαλκόνι.

Εκείνη, την εποχή τρελαινόμασταν για βόλτες με τα παϊτόνια και το ψημένο  καλαμπόκι στις διακοπές.

Τη δεκαετία εκείνη,  είχαμε απλές φωτογραφικές μηχανές, με μικρή ανάλυση, αλλά μας άρεζε που και που να βγάζουμε και καμιά φωτογραφία για να θυμόμαστε τις διακοπές μας.

Θυμάμαι ότι τότε συνήθιζα να παίρνω καρτ-ποστάλ από τα μέρη που επισκεπτόμασταν και μικρές μινιατούρες με εκκλησίες, σπιτάκια, ανεμόμυλους και διάφορα τέτοια ,για συλλογή.

Αξέχαστες, μακρινές, αθώες, πανέμορφες εποχές με μνήμες που εύχομαι να μη σβήσουν ποτέ από το μυαλό μας!

Να περάσετε όμορφα αυτόν τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού!

                                                                        Love Kristy