Για να ενημερωνόμαστε για την πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία, την παιδεία και τον κόσμο γενικότερα? Για να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα και να μορφωνόμαστε ή να γινόμαστε καλύτεροι?
Μήπως πλέον βλέπουμε ειδήσεις για να συγχυζόμαστε? Για να μας ανεβαίνει η πίεση, οι σφυγμοί, για να βάζουμε τις φωνές και τέλος να πέφτουμε σε κατάθλιψη?
Είμαστε νέοι άνθρωποι σε ηλικία που θέλουμε να κάνουμε τα όνειρά μας πράξη. Γιατί γυρνάμε πάλι στη δεκαετία του '50 και του '60?
Γιατί αναγκαζόμαστε νέοι άνθρωποι με πτυχία να παίρνουμε τα αεροπλάνα πλέον,και όχι τα καράβια του '60, για να γίνουμε μετανάστες στην Αυστραλία, στον Καναδά και τις πιο ευνοούμενες χώρες της Ευρώπης?
Μπορούμε όλοι εμείς οι νέοι των τριάντα να "κατανοήσουμε" τα λάθη των προγενέστερων ή έστω και τα δικά μας και να δημιουργήσουμε έναν καινούργιο κόσμο που κάποια στιγμή θα μας επιτρέψει να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα?
Δώσαμε τον πολιτισμό στον κόσμο και τον χάσαμε εμείς διαλαλούν καθημερινά οι εκφωνητές και οι πανελίστες των ειδήσεων.
Και εμείς θα εξακολουθήσουμε να τους ακούμε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου