Και ναι έφτασε το νούμερο 33!
Στα χρόνια εννοώ.
Για μένα στα 33 γίνεται η πρώτη μεγάλη ανασκόπηση της ζωής.
*Τι έχω πετύχει ως τώρα στη ζωή μου?
*Ποιος τομέας της ζωής μου υστερεί σε σχέση με τους υπόλοιπους?
*Τι γνώμη έχουν πραγματικά για μένα οι άλλοι?
*Πόσο με επηρεάζει η γνώμη των άλλων?
*Τι κάνω από δω και πέρα?
και πολλά πολλά ακόμη ερωτήματα που ξαφνικά γέμισαν το μυαλό μου τη μέρα που έγινα 33!
Και ενώ χαίρομαι την ηλικία μου και θεωρώ την τρίτη δεκαετία ηλικία της ζωής μου την πιο δημιουργική, ένιωσα μία απίστευτη κατάθλιψη και έναν έντονο θυμό για όλους και για όλα.
Μπα, είπα στον εαυτό μου, θα φταίει το φεγγάρι....
Ένιωσα πως ξαφνικά άνοιξαν όλα τα κλειστά κουτάκια του μυαλιού μου και άρχισαν να αραδιάζουν ένα σωρό ερωτηματικά και απορίες. Και αυτό πραγματικά με έκανε έξαλλη!
Μέχρι τα 30 έχεις μάθει βασικά πράγματα, όπως τι πραγματικά θέλεις, πως το θέλεις και τι μπορείς ίσως να κάνεις για να το αποκτήσεις. Φυσικά υπάρχουν και οι απρόσμενοι παράγοντες και η τύχη και η μοίρα που συντελούν στο πως θα σου έρθουν τα πράγματα στη ζωή σου. Παρόλα αυτά, πάνω κάτω, από τα 30 και έπειτα τα μεγάλα λάθη λένε ότι δεν επιτρέπονται..έτσι λένε...πάντα όμως θα κάνουμε λάθη και πάντα θα μαθαίνουμε από αυτά.
Όταν αρχίζουν τα 30 και περνάνε αρχίζουν και οι απορίες των γύρω σου: -Εσύ πότε θα παντρευτείς, - Για οικογένεια δεν το σκέφτεσαι- οι βασικές απορίες-.
Και αν δεν έχει τύχει να το σκεφτείς μπορεί ξαφνικά να μπεις σε μία διαδικασία άγχους σκεφτόμενη ότι τα χρόνια περάσανε και πρέπει να κάνεις οικογένεια, και από το πουθενά σκέφτεσαι εκκλησίες, νυφικά και μπομπονιέρες, και τότε ακούς την καρδιά σου να χτυπά δυνατά, τους σφυγμούς σου να ανεβαίνουν και γενικότερα μία ζάλη ενδεχομένως να πάει και να' ρχεται.ΠΑΝΙΚΟΣ.
Κάτι τέτοιο ενδεχομένως έπαθα και εγώ τη μέρα που έγινα 33, διότι λόγω γορτής και νηστείας δεν πήγα κάπου έξω με φίλους να ξεχαστώ και έτσι αντί να νιώσω χαρούμενη που περίμενα αυτή τη χρονιά πως και πως, ένιωσα λες και ήρθε το τέλος.
Και τώρα τί σκέφτηκα. Πριν πάθω κρίση πανικού που τίποτα αυτές τις μέρες δεν με ηρεμεί και δεν με ικανοποιεί, είπα στον εαυτό μου να ''κάνει λίγο πίσω'' και να δει τη ζωή αποστασιοποιημένος από τους όποιους παράγοντες την επηρεάζουν. Χρειάζεται ανασυγκρότηση εκ νέου και ένα δυνατό ξεκίνημα.
Εξάλου τα ωραία πράγματα μπορεί να αργήσουν να έρθουν αλλά κάποια στιγμή θεωρώ ότι έρχονται για όλους (αυτό μου δίδαξαν την τελευταία χρονιά τα παραδείγματα που βρέθηκαν στο δρόμο μου).
Πάρτε ανάσες και συνεχίστε ακόμη πιο δυνατά. Το 33 είναι απλά ένα νούμερο.
Καλό Πάσχα σε όλους σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου