Είναι δύσκολος αυτός ο Μάης ή είναι απλά ιδέα μου.
Ξεκίνησε δυσοίωνα, δεν ξέρω αν ισχύει για όλους, ελπίζω πως όχι, αλλά εγώ τι να σας πω, νιώθω ότι κάτι πάει στραβά!
Και τι κάνεις όταν δεν μπορείς με τίποτα να χαλαρώσεις, όταν το ένα πρόβλημα σου χτυπάει την πόρτα μετά το άλλο?
Φύσηξα, ξεφύσησα, το σκέφτηκα από εδώ, το σκέφτηκα από την άλλη...με έπιασε το κεφάλι μου. Τι στα κομμάτια γίνεται δεν καταλαβαίνω μέχρι που μία φίλη μου είπε: Kristy μου, άνοιξε ένα βαρέλι που δεν έχει πάτο και αρχίσαμε να πέφτουμε, δεν ξέρουμε όμως που θα σταματήσουμε...κάποια στιγμή όμως θα σταματήσουμε και τότε...και τότε θα γυρίσει ο τροχός και θα αρχίσουμε ξανά την άνοδο. Θέλει υπομονή, μεγάλη υπομονή. Πού θα πάει, κάποια στιγμή θα αλλάξουμε πορεία. Σωστά, σκέφτηκα, αλλά δεν άλλαξα και διάθεση να σας πω την αλήθεια μέχρι που σκέφτηκα να κατέβω να απολαύσω τη θάλασσα.
Η αγαπημένη μου παραλία ήταν γεμάτη κόσμο. Μπουλούκια κατέβαινε ο κόσμος από κάθε στενό της λεωφόρου Νίκης και ανάμεσά τους και εγώ. Πανέμορφη η παραλία με το αεράκι να προκαλεί κυματισμό στη θάλασσα και τον ουρανό με τα λίγα σύννεφά στο πιο γλυκό ροζέ χρώμα που θα μπορούσαν να πάρουν και μια ανοιξιάτικη μυρωδιά από γιασεμιά και αγιόκλημα να πλανάται στον αέρα, γέμισε τα πνευμόνια που καθαρό αέρα και γαλήνεψε για λίγο την ψυχή μου.
Ένιωσα απλά ότι ξαναγεννήθηκα. Ένιωσα ότι έστω και λίγο χαμογέλασα αληθινά. Ένιωσα να ερωτεύομαι τα πάντα. Τρελό θα μου πείτε. Αληθινό θα σας απαντήσω γι' αυτό και θα σας χαρίσω μερικές όμως στιγμές μου σ' αυτήν την αγαπημένη παραλία της Σαλονίκης!!!
Τα φιλιά μου σε όλους σας!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου