Και να που ένα ακόμη καλοκαιράκι έφτασε στο τέλος του......
Έφτασε μήπως η ώρα να κάνουμε και τον φετινό μας καλοκαιρινό απολογισμό.....
Ευτυχώς, σκέφτομαι, φέτος δεν είχαμε τους καύσωνες προηγούμενων ετών, που θα έκαναν τη ζωή μας ακόμη πιο δύσκολη απ' ότι είναι. Η υγρασία παρόλα αυτά για όσους μένουμε σε πόλεις με θάλασσα, ήταν ανυπόφορη και αυτό το καλοκαίρι.
Τυχεροί όσοι κατάφεραν να κάνουν έστω και λίγες μέρες διακοπές με αγαπημένα πρόσωπα, όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν έστω και για λίγο από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Για όλους εμάς τους υπόλοιπους που η απόδραση μας ήταν κάποια καθημερινά αυθημερόν μπάνια σε κοντινές παραλίες, το καλοκαίρι αυτό μπορώ να πω πως σίγουρα δεν ήταν καθόλου βαρετό!
Εγώ για παράδειγμα φέτος ξεκίνησα το καλοκαίρι επισκέπτοντας τακτικά γιατρούς, κλινικές, γράφοντας συνταγές, περιμένοντας με τις ώρες στην ουρά του ΙΚΑ για μία σφραγίδα και πολλά ακόμη τέτοιου είδους ''ευτράπελα''.
Μη με παρεξηγήσετε για τη λέξη ''ευτράπελα'', απλά έφτασα στο σημείο πλέον να διακωμωδώ ως ένα σημείο τις δύσκολες καταστάσεις, διότι αν τα πάρουμε όλα κατάκαρδα δε θα καταφέρουμε τίποτα. Δε θα έχουμε τη δύναμη να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες, δε θα έχουμε το κουράγιο αργότερα να χαρούμε για τα καλά που θα έρθουν....γιατί κάποια στιγμή θα έρθουν!
Μετά βεβαιότητας λοιπόν μπορώ να σας πω πως οι δυσκολίες που μας παρουσιάζονται στο δρόμο μας, αν τις εκλάβουμε σαν μαθήματα ζωής, σίγουρα μπορούν να μας διδάξουν πολλά. Καταρχήν μαθαίνουμε πόσες αντοχές έχουμε σαν άνθρωποι, πόσο εύκολα λυγίζουμε και επανερχόμαστε, γιατί έτσι πρέπει να κάνουμε. Πόσο εύκολα αγκαλιάζουμε και περιποιούμαστε ανθρώπους που θεωρούσαμε ''ότι δεν είναι δυνατόν να πάθουν κάτι'', γιατί αυτοί είναι το στήριγμά μας, οι βράχοι μας....μύθος! Όλοι είναι ευάλωτοι, όλοι, όσο σκληροί και αν δείχνουν!
Αυτό το καλοκαίρι, οι τρεις ώρες που περνούσα στη θάλασσα για να δροσιστώ και να αγναντεύω το κενό, ήταν οι δικές μου ώρες ξενοιασιάς και ξεκούρασης. Και δε το μετανιώνω, δε στεναχωριέμαι καθόλου, ίσα ίσα χαίρομαι που κατάφερα να αντεπεξέλθω στα δύσκολα, να μη τα χάσω, να βαστάω γερά στα πόδια μου, όπως λέει και η γιαγιά μου.
Δυστυχώς είμαι από τους ανθρώπους που όταν κάνω όνειρα, ο Θεός με προσγειώνει απότομα...Δεν πειράζει, λέω πλέον, έτσι έμαθα πολλά τα τελευταία χρόνια. Πλέον ξυπνάω το πρωί σκέφτομαι με τι τρόπο θέλω να πετύχω αυτό που εκείνη τη μέρα έβαλα στο μυαλό μου και επί τόπου το κάνω πράξη. Δεν περιμένω την επόμενη μέρα, όλα γίνονται την ίδια μέρα. Η ΝΈΑ ΜΟΥ ΑΡΧΉ! Κάποτε ένας φίλος μου είχε πει πως όλοι ζούμε έχοντας ένα όνειρο, και όταν τελικά κάνουμε αυτό το όνειρο πραγματικότητα χάνει τη μαγεία του....τείνω να πιστέψω αυτή τη θεωρεία γι' αυτό τα όνειρα που έχουν να κάνουν με το ΣΗΜΕΡΑ, είναι πιο σταθερά και σίγουρα πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Σε λίγες μέρες μπαίνει ο Σεπτέμβρης. Σε λίγες μέρες όλοι γυρνάμε στις βάσεις μας. Απολαύστε λοιπόν όλοι το τελευταίο σαββατοκύριακο του πιο ερωτικού μήνα του έτους, όπως λένε οι περισσότεροι και γεμίστε τις μπαταρίες για το χειμώνα που θα προβάλλει με τα ευχάριστα και τα δυσάρεστά του, τις ανατροπές, τα κρύα, τις βροχές και πολλά πολλά ακόμη.....
Και μην ξεχνάτε, εμείς κρατάμε τη ζωή στα χέρια μας, εμείς επιλέγουμε τον τρόπο και τους ανθρώπους με την οποίους θέλουμε να την περάσουμε......
τα φιλιά μου
Kristy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου