Πάει κι αυτό!!

Πάσχα ήταν και πέρασε.

photo by Chris

Επιτέλους επιστροφή στην καθημερινότητα, γιατί είχαμε βγει πολύ εκτός προγράμματος.

Αν και αυτό το Πάσχα ήταν τελείως απρογραμμάτιστο για μένα...μπορώ να πω, αν εξαιρέσω την ίωση που με ταλαιπωρεί ακόμη, ήταν ένα διαφορετικό, πολύ ωραίο Πάσχα.

Τίποτα τετριμμένο.

Τίποτα το ίδιο.

Διαφορετικά άτομα.

Διαφορετικές συνήθειες.

Ατελείωτες ώρες εκτός σπιτιού για ένα σωρό πράγματα.

Μπορεί βέβαια ο καιρός να μας θύμισε τον χειμώνα που δε μας έκανε φέτος, αλλά δεν πτοηθήκαμε καθόλου.

Και ειλικρινά αναρωτιέμαι εκεί στη νότια Ελλάδα τόση ζέστη είχε, που όλοι κατέληξαν στις παραλίες, γιατί εμείς εδώ βόρεια, βάλαμε τα παλτουδάκια μας και ανάψαμε τις σομπίτσες μας.

Και τελικά περάσαμε μια χαρά, παρόλο που δεν ακούγαμε κανένα κύμα να χτυπά στους βράχους, πέρα βέβαια από αυτό στον Θερμαϊκό κόλπο μας.

Λιτά τραπέζια με πολλή αγάπη, πολύ γέλιο και μάτια που έλεγαν αλήθειες.

Αυτό που δε θα ξεχάσω αυτές τις γιορτές είναι η Μεγάλη Παρασκευή και η βόλτα μου, παρά τον άστατο καιρό νωρίς το πρωί στο κέντρο της πόλης μας. 

Η Παναγία Δεξιά, όπως και όλες οι εκκλησίες που επισκέφτηκα, ευωδίαζαν με τα λουλούδια του Επιταφίου και η ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική, όπως όφειλε να είναι φυσικά.

Υπάρχουν στιγμές που θέλεις κάτι τόσο πολύ και δε γίνεται ποτέ, όσο και αν προσπαθείς και άλλες φορές που μπορεί απλά κάτι να επιθυμήσεις για μία στιγμή και αυτό άμεσα να πραγματοποιηθεί.

Με λίγα λόγια, πως καταφέραμε φέτος, για πρώτη φορά, να κάνουμε Ανάσταση μαζί οι φιλενάδες, δεν το έχω εμπεδώσει ακόμη πλήρως. Πότε αποφασίστηκε και πότε εκτελέστηκε αυτή η ιδέα, ακόμη αναρωτιέμαι! Για τη συνέχεια βέβαια δε θα μιλήσω...γιατί και αυτό που κάναμε μετά, για πρώτη φορά το κάναμε γενικότερα.

Τελικά το να ξεφεύγεις από τα τετριμμένα και να ακολουθείς τα θέλω σου και τις επιθυμίες σου, έστω και αν οι μέρες επιτάσσουν να είναι όλη η οικογένεια μαζί, μερικές φορές σε χαλαρώνει.

Και αν είχαμε ανάγκη από χαλάρωση....!!!

Κάπως έτσι λοιπόν κύλησε και το δικό μας Πάσχα.

Πάσχα στα πάτρια εδάφη φέτος και νομίζω ότι δεν έμεινε άνθρωπος που να μη βρήκα τον χρόνο να τον δω και να πιω μαζί του έστω και ένα γρήγορο καφέ.

Αναπληρώνω τον χαμένο χρόνο...όπως έχετε καταλάβει!

Από δω και πέρα να ευχηθώ ήρεμες μέρες για όλους μας....

την αγάπη μου

                                                                                                                                      Kristy