Γεια σας, γεια σας....
Το σημερινό post γράφεται με αφορμή μια φράση που άκουσα εχθές από μία νέα κοπέλα.
*Η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές, για τίποτα άλλο*
Μια φράση που πλέον ακούγεται από πολλούς, μικρούς και μεγάλους. Σπουδαγμένους και μη.
250.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Κύριο κίνητρό τους: να ζήσουν αξιοπρεπώς, να έχουν μία δουλειά για να μπορέσουν να θρέψουν τη οικογένειά τους.
Δεν είναι εύκολη η απόφαση να φύγεις, ότι και να μου πει κάποιος. Άλλο όταν είσαι είκοσι και είκοσι πέντε χρονών και άλλο τριάντα και σαράντα. Κακά τα ψέμματα, η αλήθεια είναι αυτή.
Και δε λέω πως στο εξωτερικό που θα επιλέξει να πάει κάποιος δε θα βρει καλές συνθήκες διαβίωσης. Δε θα καταφέρει να εξελιχθεί και να πετύχει, έτσι γίνεται με όσους από εμάς φεύγουμε μακριά από αυτήν τη χώρα που ονομάζουμε Ελλάδα. Ελλάδα, το τονίζω, όχι Ελλαδίτσα!
Υπάρχει όμως και η άλλη μεριά του νομίσματος!
Για όσους έχουν ζήσει πολλά χρόνια στην ίδια χώρα, που έχουν μάθει τις μυρωδιές, τους ήχους της, τον αέρα της, γιατί μία χώρα είναι και όλα τα προηγούμενα που αποτυπώνονται στο μυαλό, στην καρδιά και στη μνήμη μας, είναι δύσκολο να μην τα μνημονεύουν διαρκώς, εκεί στα ξένα που θα είναι.
Ό,τι και να λέμε, μόνο εδώ θα σε καλημερίζει κάθε μέρα ο μανάβης και ο φούρναρης της γειτονιάς σου, όταν θα σου δίνει μαζί με το ψωμί δώρο και το πρωινό σου κουλούρι.
Μόνο εδώ θα ακούς το καλοκαίρι από τα μπαλκόνια να ρουφούν όλο πάθος τον ελληνικό τους καφέ οι ηλικιωμένοι και να σου χαμογελάνε.
Μόνο εδώ, θα περπατάς στο δρόμο και κάποιος θα βάλει δυνατά τη μουσική στο σπίτι του και άμα σε δει θα σου αφιερώσει και καναδυό στίχους, έτσι απλά για να φτιάξει τη μέρα σου.
Μόνο εδώ, όταν δεν είσαι καλά, θα σε πάρουν τηλέφωνο οι φίλοι σου και θα σε βγάλουν αμέσως μία βόλτα και θα σε κάνουν να ξεχαστείς.
Μόνο εδώ, ο αέρας μυρίζει ταυτόχρονα θάλασσα, βασιλικό, αγιόκλημα, λεμονιές και τριανταφυλλιές.
Η πατρίδα αυτή, γέννησε τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, λογοτέχνες και ποιητές. Και ακόμα γεννάει, μόνο που τώρα οι περισσότεροι φεύγουν στο εξωτερικό.
Εμείς οι ίδιοι, οι κάτοικοι αυτής της χώρας κάναμε τα μεγαλύτερα λάθη στην ιστορία της και δυστυχώς συνεχίζουμε να κάνουμε και άλλα. Να λέμε και τις αλήθειες μας.
Επιβάλλεται λοιπόν να αλλάξουμε, να γίνουμε καλύτεροι από ποτέ. Να κάνουμε ξανά την Ελλάδα πρώτη, όχι σαν τουριστικό προορισμό μόνο, αλλά σαν γενέτειρα του πολιτισμού, του πνεύματος, του χαρακτήρα των ανθρώπων της.
Γιατί όπως λέει και το τραγούδι που έγραψε η Τασούλα Θωμαίδου σε μουσική του Γιάννη Χρυσομάλλη:
Όλοι οι καιροί σκύβουν πάνω από τον Παρθενώνα
μες στους αιώνες τα μάρμαρα ακόμα σκοπούς τραγουδούν
Μια μικρή συμβουλή για όλους μας: Ας κατεβάσουμε λίγο τον εγωισμό μας, την υπέρμετρη περηφάνια μας και τα τεράστια κόμπλεξ μας, και ας δουλέψουμε για να κρατήσουμε αυτήν την πανέμορφη χώρα ΖΩΝΤΑΝΗ!
Φωτογραφίες που θυμίζουν Ελλάδα, από το προσωπικό μου αρχείο.
Με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου